گوش خرگوش

"گونه های مختلفی دارد که در این جا به یک گونه از آن که در طب سنتی کاربرد دارد اشاره می شود: گیاهی است از خانواده ی Umbelliferae، یک ساله، دارای ریشه باریک و دراز و ساقه ای کوتاه به ارتفاع 20 تا 50 سانتی متر. برگ های آن ساده، بیضی شکل و نوک تیز اند که بن برگ ساقه را در آغوش گرفته و تقریبا ساقه از وسط برگ خارج می شود. گل های آن زرد رنگ و به صورت چتر مرکب می باشند. میوه آن کوچک، کشیده، صاف و دارای شش سطح مشخص می باشد. برگ و میوه، اندام دارویی این گیاه را تشکیل می دهند که فاقد بو ولی دارای طعم گس می باشند. این گیاه در مزارع می روید و دانه های آن مخلوط با دانه ی غلات در جریان حمل و نقل به اطراف و سایر مزارع منتشر می شود. در مناطق معتدل اروپا، آسیا، آفریقا و آمریکا انتشار دارد و منشاء اصلی آن آسیای صغیر است. در مناطق شمال ایران، گیلان (عمارلو و ایسپیلی ییلاق)، آذربایجان (تبریز)، خراسان و در اطراف تهران (دماوند) نیز دیده می شود. "