گل کاسنی

گیاهی است از خانواده ی Compositae، علفی، پایا، به ارتفاع ۰.۵ تا ۱.۵ متر، دارای ساقه ای، وحشی، راست و منشعب، برگ هایی کشیده با بریدگی های عمیق و از یک طرف کرک دار که در قسمت پایین ساقه قرار گرفته اند، شکل ظاهری برگ های قاعده ی ساقه ی آن با بقیه فرق دارد، گل هایی به رنگ آبی روشن و ندرتا صورتی یا سفید، دانه هایی به شکل فندقه ی کوچک، دراز، چهار وجهی و خاکستری رنگ و ریشه ای عمودی به شکل مخروطی یا دوکی، به ضخامت 1 تا 3 سانتی متر و طول 10 تا 60 سانتی متر که رنگ پوسته ی خارجی آن قهوه ای و رنگ داخلی آن سفید است و حاوی شیرابه ای سفید رنگ می باشد.

گل ها، برگ ها، تخم و ریشه اندام دارویی گیاه را تشکیل می دهند. گل ها در فاصله ی ماه های تیر تا اواخر شهریور ظاهر می گردند و در شهریور ماه جمع آوری می شوند. ریشه را نیز باید در پاییز سال اول از عمر گیاه از زمین خارج کرد، در غیر این صورت اگر دیرتر به دست آید حالت گوشت دار بودن آن از دست می رود و سخت، چوبی و غیر قابل استفاده می شود. ریشه را پس از جمع آوری شسته و با انجام برش های عرضی آن را به صورت قطعاتی به اندازه های مناسب در آورده و در سایه خشک می کنند. قطعات مزبور پس از خشک شدن به رنگ سفید مایل به زرد تبدیل می شوند و به قطر تا یک سانتی متر و مخروطی شکل خواهند بود.

برای پرورش کاسنی، دانه ی گیاه را در اوایل اردیبهشت بر روی خطوطی به فواصل ۲۰ تا ۴۰ سانتی متر از یکدیگر می کارند. 

قطعات ریشه کاسنی را معمولا پس از بو دادن، به صورت گرد در آورده مانند قهوه مصرف می کنند ولی فاقد طعم، بو و عطر مطبوع قهوه است. 

این گیاه به صورت خودرو در باغ ها، چمن زارها و لب جوی آب می روید. همچنین در غالب نواحی اروپا تا حد سوئد، مناطق غربی و مرکزی آسیا و شمال افریقا به حالت خودرو می روید، در امیکای شمالی نیز به حالت نیمه وحشی درآمده است. در ایران نیز در نواحی کوهستانی، خراسان، گیلان، مازندران، آذربایجان، ارومیه، آبادان، خراسان، زنجان، تهران، کرج، سنندج، همدان، اصفهان، فارس، چهارمحال و بختیاری، بلوچستان و بسیاری از مناطق دیگر می روید.