بولاغ اوتی

گیاهی است از خانواده ی Cruciferae، پایا، آبزی، دارای برگ های بدون کرک به رنگ سبز تیره، گل های سفید رنگ و خوشه ای و ساقه های خوابیده، خزنده، ضخیم و گوشتی که ریشه های سفید و کوچک از نقاط مختلف آن می رویند. دانه اش قهوه ای رنگ، مدور و واقع در دو ردیف در داخل میوه است. نمونه هایی از این گیاه که در ارتفاعات زیاد به سر می برند، معمولا طعمی تلخ دارند، برعکس نمونه هایی از آن ها که در اعماق زیاد آب می رویند، طعم تند خود را از دست می دهند. این گیاه به صورت خام در سالاد و یا مانند سبزی خوردن مصرف می شود. تمام بخش های این گیاه به صورت تازه، اندام دارویی این گیاه را تشکیل می دهند. برای پرورش آن باید دانه گیاه را در هنگام بهار، در حاشیه جریان های ملایم آب پاشید. موقع برداشت محصول، زمانی است که گیاه دارای گل باشد، زیرا فقط در این موقع است که گیاه دارای حداکثر اسانس می باشد. پخته شده این گیاه بخشی از خواص خود را از دست می دهد. علف چشمه، در آبی که ترکیبات آهن و ید داشته باشد، پرورش می یابد. شیره علف چشمه، پادزهر نیکوتین است. این گیاه معمولا در چشمه سارها و مجاری آب و گاهی در باتلاق ها می روید. در ایران نیز در مناطق مختلف از جمله در راه چالوس، کرج، ارتفاعات سیاه بیشه، اطراف تهران، ری، مناطق شمال گیلان، آذربایجان، شیراز و بوشهر انتشار دارد.