ميوه درختی است از خانوادهی Combretaceae، بزرگ با برگ هایی عريض تر از برگ انبه و ميوه ای كمی دراز و تخم مرغی شکل که سر آن باريك و پوستش زرد، غبارآلود و نازك تر از پوست هليله است. مغز این میوه شیرین و تقریباً مانند فندق است.
ادامه مطلب
32,000 تومان
طریقه مصرف بلیله :
طبع بلیله :
هشدار بلیله : ...
خواص درمانی بلیله : ...
0
در سبد شمامشاهده سبد خرید
مشخصات
توضیحات تکمیلی
نظرات و سوالات
مشخصات
طریقه مصرف بلیله
خوراکی (جوشانده/دم کرده/نوشیدنی)
طبع بلیله
سرد و خشک
محصول مورد استفاده بلیله
میوه
نام علمی بلیله
Terminalia bellirica (Gaertn) Roxb
نام رایج انگلیسی بلیله
Belleric Myrobalan, Myrobalan
نام های دیگر بلیله
بليلج - بهیره - باهرا
خانواده بلیله
Combretaceae
هشدار بلیله
- مصرف بلیله برای اعضای پايينی بدن مضر است.
- مصلح بلیله عسل و شکر است، بهتر است همراه با مقداری عسل یا شکر مصرف شود.
نحوه مصرف درمانی بلیله
- به عنوان مسهل سودا و صفرا، تونيك، مقوی معده، اشتها آور، تب بر، مخدر ضعیف و درمان سرفه، اسهال، استسقا، سوءهاضمه، سردرد و جذام هر روز مقدار كمی از آن را بدون هسته کوبیده و میل نمایید.
- برای درمان یبوست، نارس آن و به عنوان قابض، رسيده ی بلیله را میل نمایید.
- برای تقويت چشم، افزايش ديد چشم ودرمان رطوبت های جاری از دهان، مدتی هر روز ۲ گرم از آن را بدون هسته کوبیده با شكر و آب گرم مخلوط و میل نمایید.
خواص درمانی بلیله
تب بر، كمی مخدر و دباغی کننده آن، سوء هاضمه، مقوی معده، اشتها آور، مسهل سودا و صفرا، مسهل، مقوی چشم و بینایی، لطیف کننده و قابض است. همچنین برای درمان سرفه، اسهال، استسقا، سردرد، جذام، رطوبت های جاری از دهان، رطوبت و بخارات معده و سر، بواسیر، سرفه، بیماری های روده مستقیم و مقعد استفاده می شود.
توضیحات تکمیلی
ميوه درختی است از خانوادهی Combretaceae، بزرگ با برگ هایی عريض تر از برگ انبه و ميوه ای كمی دراز و تخم مرغی شکل که سر آن باريك و پوستش زرد، غبارآلود و نازك تر از پوست هليله است. مغز این میوه شیرین و تقریباً مانند فندق است. بلیله جزو گیاهان بسیار مهم و مجرب در طب سنتی و کتب کهن است که اگر با دو گیاه هلیله و آمله همراه شود خاصیت شگفت انگیز درمانی پیدا میکند. اندام دارویی این گیاه را پوست و قسمت بیرون از دانهی آن تشکیل می دهد. درخت بلیله در اغلب جنگل های مرطوب هند میرويد.