علف مرغ - عمده

گیاهی است از خانواده ی گندمیان Graminaceae، علفی و چند ساله به رنگ سبز، دارای ساقه های هوایی نه چندان بلند، رنگ ساقه ها زرد و طعم آن ها کمی شیرین و لعاب دار است. برگ های این گیاه متناوب، به رنگ سبز، دراز، باریک و افتاده اند.
ادامه مطلبآیکون

ناموجود

    طریقه مصرف علف مرغ - عمده : ...
    طبع علف مرغ - عمده :
    خواص درمانی علف مرغ - عمده : ...
مشخصات
توضیحات تکمیلی
نظرات و سوالات
مشخصات

طریقه مصرف علف مرغ - عمده

موضعی (پماد/ضماد/لوسیون/روغن مالی),خوراکی (جوشانده/دم کرده/نوشیدنی)

طبع علف مرغ - عمده

سرد و خشک

فصل برداشت علف مرغ - عمده

بهار

محصول مورد استفاده علف مرغ - عمده

ساقه

نام های دیگر علف مرغ - عمده

گندمک – حشیشه القزاز – مرج – سبزه چمن – شین دان – علف قوشک – ابریق اوتی – عرق النجیل – خومه – فرض – فرز – فرزد – بید گیاه – کرک جراوش – ثیل صغیر – نجیل – نجم – بید گیاه کرک – جوداش

خانواده علف مرغ - عمده

Graminaceae

نحوه مصرف درمانی علف مرغ - عمده

- برای خرد کردن سنگ کلیه و مثانه، دفع سموم اقسام مار به عنوان ضد سمو نیز درمان دل پیچه، سوزش ادرار یا سخت و قطره قطره ادرار کردن، سل و زخم مثانه ۲۰ گرم از آن را نیم کوب کنید، در یک لیتر آب بجوشانید و آب صاف کرده ی آن را در طول روز بنوشید. این جوشانده قابض نیز است.
- برای درمان قند، عصاره ی آن را بخورید.
- برای درمان بواسیر آن را با ریشه ی پنبه بجوشانید و آب آن را برای شست و شو و بخاردهی استفاده کنید.
- برای درمان ورم های گرم ضماد آن را استفاده کنید.
- برای قطع خون بواسیر، تحلیل ورم ها و خشک کردن جراحت ها ضماد خاکستر آن را استفاده کنید.

خواص درمانی علف مرغ - عمده

قابض است و از آن به عنوان ضد سم برای دفع سموم اقسام مار، متوقف کردن خونریزی از بینی، کم کردن خونریزی شدید قاعدگی، خرد کردن سنگ کلیه و مثانه، تقویت کودکانی که دچار سوء تغذیه هستند، قطع خون بواسیر، تحلیل ورم ها، خشک کردن جراحت ها و نیز رفع دل پیچه، سوزش ادرار یا سخت و قطره قطره ادرار کردن، زخم مثانه، سل، قند، روماتیسم، آسم، بواسیر و ورم های گرم استفاده می شود. کرمی که از علف مرغ ساخته می شود نیز برای درمان اگزما و بیماری های پوستی مورد استفاده قرار می گیرد.
توضیحات تکمیلی
"گیاهی است از خانواده ی گندمیان Graminaceae، علفی و چند ساله به رنگ سبز، دارای ساقه های هوایی نه چندان بلند که قسمتی از آن ها به صورت خزنده و قسمتی به صورت ایستا می باشند. ساقه ی زیرزمینی آن دارای انشعابات متعدد زیرزمینی و گره دار است که از هر گره ای ریشک ها خارج می شوند، رنگ ساقه ها زرد و طعم آن ها کمی شیرین و لعاب دار است. برگ های این گیاه که از محل هر گره در ساقه خارج می شوند، متناوب، به رنگ سبز، دراز، باریک و افتاده اند. گل های آن که در اواخر بهار ظاهر می شوند به رنگ سبز روشن، خوشه ای و شبیه به گل گندم اند. دانه های آن نیز که در انتهای ساقه ی گل دهنده تشکیل می شوند، شبیه گندم کوچک و به صورت خوشه، مانند خوشه ی گندم است. ریشه اندام دارویی گیاه را تشکیل می دهد. این گیاه در اراضی بایر و نسبتا مرطوب در کنار آب ها و جویبارها در مناطق معتدل می روید، در ایران نیز در تمام نقاط، دامنه های البرز، بین تهران و قزوین، دماوند، مناطق شمال (در مازندران)، آذربایجان (اطراف تبریز)، خراسان و در قسمت مرکزی در تفرش، اراک و بعضی نقاط دیگر به صورت خودرو می روید. "
نظرات
علف-مرغ
علف مرغ
0ناموجود
اضافه