- سمی است، مصرف بیش از حد مجاز آن ممنوع می باشد و باید تحت نظر پزشک مصرف شود.
- برای افراد گرم مزاج و ضعیف مناسب نیست.
نحوه مصرف درمانی برگ سرخدار - عمده
مصرف آن به مقدار خیلی کم، قاعده آور، ضدعفونی کننده، مسکن و آرام بخش است و از آن برای تقویت نیروی جنسی، تقویت و گرم کردن کبد و معده، صاف کردن صدا، تقویت هاضمه، درمان دیابت، رماتیسم، زردی، بند آمدگی قاعدگی، نرمی استخوان، اسکوربوت، صرع، دیفتری و افزایش اشتها، تحلیل باد، نفخ و گاز، بند آوردن اسهال، افزایش ترشح ادرار و درمان آسم، تنگی نفس، برونشیت، صرع، سرفه، سکسکه و سردی مثانه استفاده می شود.
-مقدار مصرف گرد برگ آن 0.05 تا 0.30 گرم می باشد.
خواص درمانی برگ سرخدار - عمده
مصرف آن به مقدار خیلی کم، قاعده آور، ضدعفونی کننده، مسکن و آرام بخش است و از آن برای تقویت نیروی جنسی، تقویت و گرم کردن کبد و معده، صاف کردن صدا، تقویت هاضمه، درمان دیابت، رماتیسم، زردی، بند آمدگی قاعدگی، نرمی استخوان، اسکوربوت، صرع، دیفتری و افزایش اشتها، تحلیل باد، نفخ و گاز، بند آوردن اسهال، افزایش ترشح ادرار و درمان آسم، تنگی نفس، برونشیت، صرع، سرفه، سکسکه، سوء هاضمه و سردی مثانه استفاده می شود.
توضیحات تکمیلی
درختی است از خانواده ی Taxaceae، دو پایه، از سوزنی برگان که رشد آن بسیار کم و طول عمر آن بسیار زیاد است، گفته می شود تا دو هزار سال عمر می کند. این درخت به ارتفاع حداکثر ۲۰ متر و قطر حداکثر ۳ متر است و دارای برگ های باریک، دراز، نوک تیز که روی آن ها تیره رنگ و براق و زیرشان به رنگ سبز روشن است، پوست تنه ی فلسی و قرمز رنگ، گل های دو پایه، میوه های گوشتی، قرمز رنگ، لعاب دار و شیرین که حاوی یک دانه ی تخم مرغی شکل اند و چوب تنه ی بسیار متراکم که مغز آن سفید رنگ و قسمت خارجی آن به رنگ قرمز با تیره های قهوه ای است، می باشد. برگ و میوه ها اندام دارویی این گیاه را تشکیل می دهند. سرخدار بومی اروپا و شمال آفریقا است. در ایران نیز در اغلب جنگل های شمال از آستارا تا گرگان، ارتفاعات میان بند، کتول، زیارت، رامیان، دامنه های امامزاده ابراهیم در گیلان و جنگل های ارسباران دیده می شود.