ریشه رازیانه - عمده

گیاهی است از خانواده ی Umbelliferae، افراشته، علفی، چند ساله و دایمی به ارتفاع 1 تا 2 متر، دارای ساقه هایی منشعب با شیارهای طولی، برگ هایی با بریدگی هایی عمیق که برگ را به قسمت های نخ مانند تبدیل می کنند و گل آذین های زرد رنگ و بدون طبق که به صورت چتر گروهی در انتهای شاخه های گل دهنده ظاهر می شوند. از این گیاه دو زیرگونه وجود دارد که میوه ی یکی شیرین است و به طور گسترده جهت مصارف غذایی و دارویی کشت می شود و دیگری تند که بر روی زمین های صخره ای و خشک نواحی مدیترانه ای می روید. اعراب، آب مقطر رازیانه را از داروهای موثر مقوی باه می دانند. باقیمانده ی عمل تقطیر، یعنی تفاله ای که به جای می ماند، پس از خشک شدن، غذای خوبی برای حیوانات است. ضخیم، دوکی شکل، به رنگ مایل به سفید و دارای بوی معطر و مطبوع است. برای استفاده از آن پس از خارج کردن ریشه از زمین باید آن را به خوبی شسته، به قطعاتی تقسیم نمود و سپس خشک کرد تا همیشه در معرض استفاده قرار داشته باشد.