گل آویشن - عمده

گیاهی است از خانواده ی Labiatae، علفی، پایا، چند ساله، دارای ساقه های هوایی متعدد، پرپشت، کوتاه و خزنده به ارتفاع ۲۰ تا ۵۰ سانتی متر که در قسمت قاعده چوبی و قهوه ای رنگ و در قسمت فوقانی نرم و سبز رنگ است، دارای ریشه ای چوبی، برگ هایی به رنگ سبز خاکستری، بیضی شکل، بسیار کوچک و اغلب کرک دار، گل هایی کوچک به رنگ سفید مایل به بنفش و تخم های ریز و کوچک. قسمت های هوایی به خصوص سرشاخه های گل دار، اندام دارویی گیاه را تشکیل می دهند. عصاره آویشن خاصیت دارویی دارد. با توجه به این که حداکثر میزان اسانس در گونه های جنس آویشن در مرحله ی گل دهی گیاه می باشد، بهترین زمان برداشت، زمان گل دادن کامل آن است. گونه ی T.daenensis بومی کشور ایران بوده و در اکثر نقاط کشور دیده می شود، به خصوص در استان های اردبیل، زنجان، کردستان، آذربایجان، همدان، اصفهان، چهار محال و بختیاری، فارس، یزد، تهران، قزوین، لرستان، ارتفاعات منجیل، اراک، کرمانشاه، دامنه های جنوبی البرز، طالقان، توچال، دره ی کرج، کرمان، رودبار، کجور و گرگان.