دانه جینکو

جینکو درختی است برگ ریز و قدیمی ترین گونه‌ی گیاهی به جای مانده در جهان می‌باشد. بعضی، قدمت وجود آن را بیش از ۲۰۰ میلیون سال و بعضی منابع بیش تر از ۲۵۰ و حتی ۲۷۰ میلیون سال می‌دانند. این درخت تا ارتفاع حداکثر ۳۷ متر و قطری حدود یک متر رشد می کند و عمر آن گاهی تا هزار سال نیز می‌رسد. جینکو رشدی بسیار کند و آرام دارد و دارای برگ‌های بسیار ظریف، زیبا، به شکل بادبزن و به رنگ سبز نسبتا روشن است. این درخت دو پایه بوده، در پایه ی نر گل‌هایی به صورت گل آذین سنبله و در پایه ماده میوه ای شبیه به گیلاس تولید می کند. میوه‌ جینکو گوشتی، آب دار و بدبو است و دانه‌ای در وسط آن قرار دارد. این دانه شبیه دانه‌ بادام می‌باشد و در بعضی از مناطق آسیا برای مصارف خوراکی به فروش می‌رسد. برگ و دانه اندام دارویی گیاه را تشکیل می دهند. تحقیقات نشان می دهد برگ ها در اواخر تابستان از بیشترین مقدار و در فصل بهار از کمترین مقدار ترپن ها برخوردار بوده و در فصل پاییز هنگامی که رنگ آنها زرد می شود فاقد ترکیب های ترپنی هستند. بهترین زمان برداشت نیز اوایل پاییز و هنگامی است که آن ها تازه شروع به زرد شدن می کنند. جینکو بومی چین بوده و در ژاپن نیز گسترش دارد و کشت آن در سال‌های اخیر در مناطق مختلفی از جهان از جمله ایران معمول گشته است.