قرنفل - عمده

"درختی است از خانواده ی Myrtaceae، به ارتفاع ۱۰ تا ۱۲ متر، همیشه سبز با برگ هایی متقابل، بیضوی نوک تیز، چرمی، پایا و گل هایی کوچک و مجتمع به صورت دسته های ۱۰ تا ۲۵ تایی، کاسه ی گل آن شامل ۴ کاسبرگ کوچک و ضخیم و جام گل آن مرکب از ۴ گلبرگ گلی رنگ می باشد. درخت میخک در ۵ تا ۶ سالگی گل می دهد ولی برداشت محصول باید از سال دهم آغاز گردد. غنچه های باز نشده ی میخک باید هنگامی چیده شود که جام گل، رنگ گلی پیدا کرده باشد. غنچه های باز نشده ی میخک باید هنگامی چیده شود که جام گل، رنگ گلی پیدا کرده باشد. پس از چیدن غنچه ها نیز معمولا سه روز آن ها را در مقابل گرمای خورشید، به صرت قشر نازکی می گترانند تا به خوبی خشک شود و رنگ قهوه ای تیره حاصل کنند. در این هنگام غنچه های خشک شده را جمع آوری نموده در معرض استفاده قرار می دهند. غنچه های خشک شده ی این درخت ظاهری شبیه میخ کوچک دارد و از این نظر است که به آن میخک می گویند. هر غنچه میخک، دارای دو قسمت متمایز، یکی سر و دیگری دنباله است. دنباله میخک، شکل استوانه ای داشته در انتها به نوک باریک ختم می شود. در حالی که سر میخک شامل ۴ کاسبرگ ضخیم و جام گل مدوری، واقع در میان کاسه گل است. اسانس میخک، از تقطیر برک، گل، غنچه و حتی شاخه های گلدار گیاه به وسیله ی آب و افزودن مقدار کمی کلرور سدیم تهیه می گردد ولی بهترین نوع آن اسانسی است که از غنچه های ناشکفته بدست می آید. این اسانس به دو صورت سبک و سنگین وجود دارد، آنچه به نام اسانس میخک مورد استفاپه قرار می گیرد، مخلوط این دو نوع می باشد که بویی قوی، کمی مطبوع و طعمی سوزاننده دارد. منشاء اولیه ی آن در جزایر ملوک و اقیلانوسیه بوده است ولی امروزه در نواحی دیگر مانند جزایر آنتیل، زنگبار، ماداگاسکار و غیره پراکندگی دارد، این گیاه در ایران نمی روید.