گل گندم گیاهی است از خانواده ی Compositae، علفی، یک یا دو ساله، به ارتفاع ۲۵ تا ۸۰ سانتی متر، دارای برگ هایی به رنگ سبز مایل به سفید و پوشیده از تارهای نسبتا پنبه ای به رنگ مایل به سفید. گل های آن آبی و گاهی سفید رنگ است.
Bachelor button ، Loggerheads ، Blue botlle ، Cornflower
نام های دیگر گل گندم - عمده
(گل گندم آبی - قنطوریون - عینک شکن – گل عنبر – حسن یک اوتی – حسن یک اودی – اجیله – گال منگ – گل تونکا ـ ترنشاه – ترنشان ــ کوراق – گل ذرت – گل نان روغنی)
خانواده گل گندم - عمده
Compositae
هشدار گل گندم - عمده
- این گیاه عوارض ندارد اما اگر حساسیت دارید مصرف نکنید.
نحوه مصرف درمانی گل گندم - عمده
برای درمان تب و بیماری های کبد و یرقان، چهل گرم از خشک شده ی آن را در یک لیتر آب جوش به مدت نیم ساعت دم کنید، بعد آب آن را صاف کرده و هر صبح، ظهر و شب یک فنجان بنوشید. گل گیاه گل گندم: - به عنوان ادرار آور، تونیک، قاعده آور و محرک ونیز برای درمان کم خونی، استسقا، خشونت سینه، سرفه، زردی یا یرقان و درد مفاصل، 15 تا 20 گرم از آن را در یک لیتر آب بجوشانید و آب صاف کرده ی آن را به مرور بنوشید. - برای درمان ورم ملتحمه ی چشم، گل مژه و رفع التهاب کناره آزاد پلک ها با آب آن روزی دو بار یعنی صبح و شب چشم را بشویید. - برای رفع درد های عصبی و روماتیسمی، 15 تا 25 در هزار گیاه کامل 3 فنجان در روز مصرف شود. -به عنوان کولیر قابض جهت شستشو و حمام چشم، ۵۰ گرم ساقه گلدار، ۲۵ گرم کل گندم و ۲۵ گرم برگ بارهنگ را مخلوط کرده، مقدار یک قاشق سوپ خوری از آن را در ۱۰۰ گرم آبجوش به مدت ۳۰ دقیقه دم کنید، سپس صاف نموده و به صورت حمام چشم با استفاده از چشم شوی، چشم ها را شستشو دهید. -به عنوان لوسیون جهت شستشو و حمام چشم، ۱۰ گرم برگ بارهنگ، گل شبدر زرد و گل گندم هر کدام به مقدار ۵ گرم را مخلوط کرده و در ۲۵۰ گرم آبجوش به مدت ۱۵ دقیقه دم کنید. بعد از صاف کردن، ۲ بار در روز یا ۲ تا ۳ مرتبه در هفته چشم ها را بشویید. -به عنوان تقویت کننده سلول های پوست صورت، جلوگیری از چین و چروک و تامین نظافت و شادابی پوست صورت، ۲۵ گرم آن را در نیم لیتر آبجوش دم کرده و به صورت کمپرس استفاده نمایید.
خواص درمانی گل گندم - عمده
از گل های این گیاه برای رنگ کردن برخی از تیزان ها استفاده می کنند. از این گیاه برای بهداشت پوست استفاده می شود و همچنین ادرار آور، اشتها آور، قاعده آور، تونیک، محرک، تب بر، تصفیه کننده ی خون و تقویت کننده ی کبد است و از آن برای هضم غذا، درمان ورم ملتحمه ی چشم، التهاب کناره آزاد پلک ها، گل مژه، کاهش بینایی، بیماری های کبدی، کم خونی، آب آوردن نسوج، زردی یا یرقان، خشکی سینه، سرفه، سرما خوردگی، استسقا، زخم های دهان و لثه و درد های عصبی و روماتیسمی استفاده می شود.
توضیحات تکمیلی
"گل گندم گیاهی است از خانواده ی Compositae، تیره ی فرعی Tubuliflorae، علفی، یک یا دو ساله، به ارتفاع ۲۵ تا ۸۰ سانتی متر، دارای برگ هایی به رنگ سبز مایل به سفید و پوشیده از تارهای نسبتا پنبه ای به رنگ مایل به سفید است. برگ های قاعده ساقه این گیاه، دمبرگ مشخص و پهنکی غالبا با بریدگی های عمیق و ظاهر متمایز دارد در حالی که برگ های قسمت های فوقانی ساقه گیاه، عموما باریک، ساده و بدون دندانه. گل های آن آبی و گاهی سفید رنگ است که طبق گل در انتهای ساقه ظاهر می شود شوند و در فاصله اردیبهشت تا مرداد ظاهر می شود. دارای میوه های سفید رنگ که به یک دسته تارهای حنایی رنگ منتهی می شود، چون در مزارع مخصوصا مزارع گندم و غلات فراوان یافت می شود، از این جهت به گل گندم موسوم شده است. زنبور عسل از کاپیتول های گل گندم، شیره مرغوبی به رنگ سبز به دست می آورد. گل، برگ و دانه ی این گیاه خاصیت دارویی دارند. این گیاه در تمام مناطق نیم کره ی شمالی پراکنده است و اغلب در مزارع غلات می روید. در ایران نیز در تمام مناطق دیده می شود از جمله: منطقه ی البرز و اطراف تهران، بلوچستان، خراسان و کرمانشاه. "