گلرنگ - عمده

​"گیاهی است از خانواده ی Compositae، دارای ساقه ای به ارتفاع ۳۰ تا ۶۰ سانتیمتر با برگ های دندانه دار با دندانه های منتهی به خارهای ظریف و نوک تیز دارد. شکل ظاهری پهنک برگ آن که از طرفی عاری از تار و از طرف دیگر دارای شبکه ای از رگبرگ های کاملا برجسته در سطح تحتانی است، بهترین وسیله ی تشخیص این گیاه می باشد. از اختصاصات آن این است که کاپیتول هایی منفرد و محصور در براکته هایی با ظاهر برگ مانند دارد. کناره ی براکته های مذکور نیز مانند برگ گیاه، دارای خارهای ظریف و گاهی نیز در بعضی از فرم های پرورش یافته، عاری از آن است. گل های آن عموما لوله ای و دارای رنگ زرد مایل به قرمز است ولی تدریجا، زرد نارنجی می شود. میوه اش به صورت فندقه، سفید رنگ و دارای دسته تار نازک در قسمت انتهايی است. پرورش این گیاهان مخصوصا گونه اصلی، با کاشتن دانه (میوه) آن ها صورت می گیرد. گل و دانه (میوه) این گیاه، اندام دارویی آن را تشکیل می دهند. اگر روغن دانه ی این گیاه هیدروژنه شود، نوعی مارگارین بسیار مرغوب، فاقد بو و طعم از آن به دست می آید. روغن دانه ی این گیاه اثر خشک شونده ی قوی دارد و در نقاشی برای رنگ کاری روشن و سفید بسیار خوب است زیرا بر اثر کهنه شدن رنگ زرد پیدا نمی کند. منشاء اولیه ی آن در عربستان بوده و از آنجا تدریحا پراکنده شده است، در ایران نیز در خراسان، تبریز، تفرش، آذربایجان و اصفهان می روید. "

​