هل سبز - اکبر بنفش اعلا - عمده

"گیاهی است از خانواده ی Zingiberaceae علفی با ریزوم پایا، دارای بن ساقه ای ضخیم و ساقه های برگ دار به ارتفاع حداکثر ۵ متر، برگ هایی متناوب، کامل، نوک تیز و منتهی به غلافی بزرگ با شکاف طولی، گل های آن به صورت سنبله یا گرزن یکسویه و به تعداد ۵ یا ۶، در طول محوری مجتمع می باشند. میوه های آن بیضی شکل، پوشینه، ناشکوفا با خطوطی برجسته و رنگ آن خاکستری روشن مایل به زرد یا زرد کاهی است و اندازه ی آن ها در ارقام تجاری مختلف گوناگون است و به انواع بلند، متوسط و کوتاه )توسط الک( درجه بندی می شوند. چهار نوع مهم آن عبارتند از: 1) هل الپی: سبز رنگ، کوچکتر از اندازه ی معمول 2) هل میسور: محصول سیلان، تخم مرغی شکل، کرم رنگ و دارای سطحی صاف 3) هل مالابار: محصول سیلان، تخم مرغی شکل، کوتاه تر و با چین و چروک بیشتر از نوع میسور 4) هل مانگلور: محصول هند جنوبی، بلندتر از نوع میسور و دارای سطحی زبر اندام دارویی این گیاه، ریشه و دانه ها می باشند که برای ممانعت از کاهش میزان اسانس و جلوگیری از تقلب به وسیله ی ترکیب با سایر گیاهان نزدیک، به صورت میوه نگهداری می شوند. این دانه ها دارای بوی قوی و معطر و مزه ی تند اما مطبوع می باشند. چون میوه های هل موجود در یک خوشه در زمان های مختف می رسند، آن ها را زمانی که تقریبا رسیده شده و رنگ دانه ها از قهوه ای مایل به زرد (در میوه ی نارس) به رنگ قهوه ای مایل به قرمز (در میوه ی رسیده) تبدیل شده باشد جمع آوری می کنند. هرچند در هند و سریلانکا میوه دهی هل در تمام سال ادامه دارد، اما محصول در حد فاصل مرداد تا اخر آذر ماه و بیشترین محصول در مهر و آبان جمع آوری می شود. میوه ها باید به آهستگی در هوای آزاد خشک شوند تا شکافته نشده و دانه ها بیرون نریزند. انتشار این گیاه به صورت وحشی محدود به مناطق حاره ای آسیا (ارتفاع 600 تا 1000 متری از سطح دریا)، جنگل های مرطوب هند و به صورت کشت شده در سریلانکا، لائوس، گواتمالا، الساوادور و مالزی می باشد. "