روغن برگ بو - عمده

برگ بو درختی است از خانواده lauraceae، دوپایه یا پلی گام. ارتفاع گونه های مختلف آن به طور معمول بین ۵ تا ۱۰ متر است که در نواحی معتدل می تواند به ۸ متر و در مناطق گرم تا ۲۰ متر هم برسد. این درخت معمولا در تمام فصول سال سبز بوده و از فاصله دور شبیه درخت سرو است. پوست تنه درخت خاکستری تیره و چوب آن خیلی سخت و دارای شاخه های انعطاف پذیر است. دارای ساقه ای راست و مستقیم، برگ هایی معطر، منفرد، کامل ولی با کناره موج دار، دندانه دار، نوک تیز، به طول ۸ تا ۱۴ و عرض ۲/۵ تا ۴/۵ سانتی متر، به رنگ سبز تیره و شفاف در قسمت فوقانی پهنک و کم رنگ تر در سطح تحتانی، بی کرک و چرمی است. طعم آن ها کمی تلخ ولی بسیار معطر است که بر اثر مالش دادن قوی تر می شود. گل های آن معمولا به صورت دسته های ۴ تایی، محصور در یک انولوکر است که نوع نر آن دارای ۸ تا ۱۲ پرچم ولی نوع ماده آن دارای یک مادگی محصور در ۴ پرچم غیر بارور است. میوه های این درخت به صورت سته، مدور، بیضوی، با رنگ مایل به آبی و محتوی یک دانه با لپه های گوشت دار و روغنی است که سطح خارجی آن پس از رسیدن، به رنگ بنفش و پس از خشک شدن، ظاهر چین دار پیدا کرده و در ماه های فروردین و اردیبهشت برداشت می شوند.

 از گرد میوه های خشک شده آن تحت اثر بخار آب و فشارهای متوالی، روغنی به رنگ سبز و بسیار معطر تهیه می گردد که به روغن لوریه (Huile de Laurier) موسوم می باشد. اندام دارویی این گیاه برگ، میوه و روغن است.

این درختچه بومی منطقه‌ی مدیترانه است. در بسیاری از مناطق برای تزیین باغ‌ها مورد استفاده قرار می گیرد، اما استفاده ی اصلی آن به عنوان معطر کننده در آشپزی و داروی گیاهی است. به علت داشتن برگ های با دوام و ظاهری زیبا پرورش آن در ایران معمول گشته، به طوری که امروزه در مناطق وسیعی از نواحی شمالی ایران و اماکن دیگر یافت می شود. 

روغن برگ بو که از تقطیر تخریبی (عصاره گیری با بخار) برگ های خشک شده، جوانه ها و توت های گیاه به دست می آید دارای رنگ زرد مایل به سبز و رایحه ای قوی و دارو مانند است.

این روغن به دلیل داشتن رایحه قوی در صنایع عطر سازی و آرایشی و در تهیه انواع غذا و نوشیدنی مورد استفاده قرار می گیرد. روغن آن از روغن گردو گرم‌ تر است.