کندر دودی- عمده

​درختچه ای است کوچک، کرک دار، پر شاخه از خانواده ی Burseraceae. دارای برگ های مرکب، متشکل از 7 تا 15 برگچه ی دندانه دار، گل های سفید رنگ و میوه های کپسول مانند. دانه های رزینی، اشکی و مقداری تخم مرغی شکل کندر فرآورده ی دارویی این گیاه را تشکیل می دهد.

رنگ این دانه ها متمایل به زرد، آبی یا سبز است که در صورت شکسته شدن خرد می شوند و سطح داخلی آن ها حالت مومی و نیمه شفاف پیدا می کند. این دانه ها طی جویده شدن در دهان نرم می شوند و طعمی تلخ ایجاد می کنند. برخی پژوهشگران کندر هندی را بهترین نوع کندر می دانند. برای به دست آوردن کندر، در اواخر زمستان و اویل بهار بر روی تنه ی مورم درختان مزبور شکاف ها و برش های متوالی و موازی با یکدیگر ایجاد می کنند که به دنبال آن رزین موجود در پوست به خارج ترشح می شود. از آنجا که این ترشحات به سرعت خشک و منعقد می شوند، آن ها را در اولین فرصت ممکن جمع آوری می نمایند. کندر بومی عربستان و نواحی شمال شرقی آفریقا از جمله سومالی، سواحل خلیج عدن و جنوب سودان می باشد. علاوه بر این کشت آن در هندوستان نیز رایج است. "