طبع آویشن در طب سنتی گرم و خشک است و مصرف بیش از اندازه آن برای افراد صفراوی (دارای مزاج گرم و خشک) توصیه نمیشود. آویشن خود به عنوان مصلح بسیاری از مواد غذایی مانند پنیر تازه، دوغ و ماست، قارچ خوراکی، لوبیا سبز، نخود سبز، باقلا سبز، انواع ماهی، گوشت دل و سیب زمینی محسوب میشود و مصلح آویشن بر اساس آنچه در کتب طب سنتی آمده است، سرکه انگور است.
حدود 3 یا 4 سال پس از کاشت، آویشن چوبی می شود و نیاز به کاشت مجدد دارد. آویشن به طور معمول تا ارتفاع حدود 15 تا 20 سانتی متر رشد می کند. در طول تابستان شما در هر زمان که بخواهید می توانید برگ ها و گل های آویشن را برداشت کنید ولی این کار معمولا در اواسط تابستان انجام می شود.
خواص
1- دارای ویتامین های A -B -E و هورمون گیاهی می باشد.
۲- استحمام با آب جوشیده آویشن شیرازی در تسکین درد رماتیسم شفابخش بوده و در رفع لاغری موضعی نیزمؤثر می باشد.
۳- مصرف دمکرده آویشن شیرازی در درمان صرع، قطع عادت ماهانه میگرن، تب و دفع انگل اثر خوبی دارد.
۴- آویشن مقوی ، محرک ، قاعده آور، التیام بخش ، افزاینده شیر مادر، تصفیه کننده خون، مدر، ضد عفونی کننده، مقوی عضلات، دافع اخلاط خونی ، آرام بخش و دافع سودا بوده و حافظه را تقویت ونیروی جنسی ر افزایش می دهد.
۵- این خوراکی حاوی آنتی بیوتیک طبیعی بوده و مصرف دمکر ده و جوشانده آن برای اشخاصی که مبتلا به بیماریهائی نظیر: درد معده، سرطان، کلسترول، ورم روده، سیاه سرفه، اختلال های مغزی و کلیوی، مسمومیت ، دندان درد، شبکوری ، ناراحتی کبدی ، چاقی، ورم کلیه، ناتوانی جسمی، آسم، درد سیاتیک، سنگ کلیه، ترشخات رحم ، زکام سوءهاضمه، آرتروز، واریس وبرفک دهان می باشند مفید است.
۶-عرق آویشن برای درمان جوشهای جلدی اثر مثبت دارد.
هشدارها
۱-زنان حامله مجاز به مصرف این خوراکی نمی باشند.، زیرا موجب خروج جنین می شود و در برخی افراد موجب ضعف نیروی جنسی و کم اشتهائی می گردد.
۲- اشخاص مبتلا به آلبومینوری مجاز به استفاده درمانی از این نوع خوراکی نیستند.