دانه خردل

گیاهی است علفی از خانواده ی Cruciferae، یک ساله، دارای ساقه ای به ارتفاع ۲۰ تا ۶۰ سانتی متر و پوشیده از کرک های خشن، برگ هایی شبیه برگ ترب، پهن، ناصاف، با بریدگی های عمیق به طوری که برگ را به چند قسمت تقسیم می کنند، گل های زرد رنگ با بویی مخصوص و نسبتا مطبوع و میوه هایی به طول ۲ تا ۵ سانتی متر که در قسمت پایین آن تخم ها قرار دارند و قسمت بالای آن که تقریبا نصف طول خورجین را تشکیل می دهد خالی است و حاوی دانه های شفاف، زرد رنگ مایل به قرمز و نسبتا درشت می باشد. قسمت انتهایی و عاری از دانه ی میوه و خردل سفید، که منقار میوه به حساب می آید، بیش از نصف طول آن را اشغال می کند و معیار مهمی برای تشخیص این گیاه از سایر گونه هاست. مغز دانه ی آن، رنگ زرد دارد. اگر در آب سرد قرار گیرد، باد کرده، لعاب فراوان از لایه های سطحی و غشای آن خارج می شود. اگر جویده شود، تندی ملایمی از آن احساس می گردد. روغن دانه ی خردل سفید، رنگ زرد طلایی است و بو و طعم تند دارد. از دانه ی عاری از پوسته ی خردل سفید، گردی به نام گرد خردل تهیه می گردد که در انگلستان، مخلوط با چاشنی های دیگر با اغذیه مصرف می شود. دانه و برگ اندام دارویی این گیاه را تشکیل می دهند. این گیاه در مزارع و نقاط سایه دار و بیشتر در خاک های آهکی و رستی به طور خودرو می روید، در جنوب اروپا، آفریقای شمالی و آسیا انتشار دارد و در ایران نیز در مناطق جنوب مثل مسجد سلیمان، خوزستان، دزفول و شوشتر به‌طور خودرو دیده می‌شود.