گیاهی است علفی، از خانواده ی Cruciferae، یک ساله، به ارتفاع حداکثر ۱/۵ متر، پوشیده از کرک های زبر، دارای ساقه ای پرشاخه و بلند، برگ های متناوب با بوی خاص که برگ های فوقانی بدون دمبرگ و برگ های پایین ساقه با دمبرگ می باشند، گل های زرد رنگ، میوه هایی به شکل خورجین نازک و کوتاه و دانه هایی به رنگ قرمز تیره یا سیاه که کوچک تر از دانه های خردل سفید هستند.
ناموجود
گیاهی است علفی، از خانواده ی Cruciferae، یک ساله، به ارتفاع حداکثر ۱/۵ متر، پوشیده از کرک های زبر، دارای ساقه ای پرشاخه و بلند، برگ های متناوب با بوی خاص که برگ های فوقانی بدون دمبرگ و برگ های پایین ساقه با دمبرگ می باشند، گل های زرد رنگ، میوه هایی به شکل خورجین نازک و کوتاه و دانه هایی به رنگ قرمز تیره یا سیاه که کوچک تر از دانه های خردل سفید هستند، قسمت های مختلف این گیاه را تشکیل می دهند. دانه ها اندام دارویی این گیاه را تشکیل می دهند. دانه ی این گیاه فاقد بو ولی دارای طعمی است که ابتدا کمی تلخ می باشد ولی بعد از مدتی تند و سوزاننده می شود. ارزش درمانی دانه ی خردل سیاه در استعمال خارج، به مراتب بیشتر از مصارف داخلی آن است. این گیاه در اروپا، آسیا، هندوستان، آفریقای شمالی، سیبری و قفقاز انتشار دارد. در ایران نیز در آذربایجان، دیلمان و خسرو به طور خودرو دیده می شود.