زنجبیل قلم

گیاهی است چند ساله، دارای ریزوم خزنده ی غده ای نا هموار و منشعبی است که از آن، ۳ یا ۴ ساقه ی یک ساله به ارتفاع حداکثر ۳۰ تا ۱ متر در هر سال خارج می شود به طوری که که مجموعا به گیاه، ظاهری شبیه نی می بخشد. برگ های آن متناوب، نوک تیز، و دارای دمبرگ اصلی مشخص، واقع در بین رگبرگ های فرعی متعدد است. پهنک برگ آن به غلاف بزرگ و شکاف داری منتهی می گردد که قسمت زیادی از ساقه را فرا می گیرد.ساقه ی گل دار گیاه که مستقیما از ریزوم خارج می شود، در انتها به گل هاییی سنبله ای شکل ختم می شود. رنگ گل ها، مایل به زرد و منقوش به لکه هائی به رنگ قهوه ای است. قسمت مورد استفاده ی این گیاه ریزوم آن است که پس از پژمرده شدن قسمت هوائی آن را خارج نموده و آماده ی مصرف می نمایند. ریزوم ها خود از چندین تکه ی کوچک تر تشکیل یافته اند که از عرض به یکدیگر چسبیده اند. زنجبیل به شکل تازه، خشک و پودر شده به بازار عرضه می شود و انواع تجاری آن عبارتند از: زنجبیل جاماییکایی، چینی، آفریقایی، استرالیایی و هندی که مرغوب ترین نوع آن جهت مصارف دارویی نوع جاماییکایی آن است. زنجبیل، بوی قوی، معطر و مطبوع دارد.طعمش گرم، نافذ و سوزاننده است. در مناطق نیمه استوایی و گرمسیری که کشت زنجبیل رایج است، در محدوده ی زمانی بین اواخر پاییز تا اواسط زمستان با پژمرده شدن ساقه ها، ریزوم های گیاه را از زیر خاک خارج و جمع آوری می کنند. این گیاه به حالت وحشی در نواحی شرقی هندوستان، مالابر، سیلان، چین، جنوب آسیا، ژاپن، آفریقای شمالی، مکزیک، جزایر آنتیل و مخصوصا ژامائیک پرورش می یابد. در ایران به حالت وحشی نمی روید.