میوه زیتون تلخ

گیاهی است از خانواده ی Oleaceae، درختی (گاهی نیز به صورت درختچه ای دیده می شود)، همیشه سبز، به ارتفاع ۵ تا ۷ متر (در شرایط مناسب ارتفاع آن به ۱۰ تا ۱۵ متر نیز می رسد)، دارای تاج پوششی پهن، تنه ای قطور، برگ هایی به رنگ سبز – خاکستری، میوه های سفت، گوشتی، بیضی شکل که در موقع رسیدن به رنگ بنفش، سپس قهوه ای و در آخر سیاه در می آیند و هسته‌ای چوبی. زیتون دارای دو گونه است که یکی در بیابان ها به حالت وحشی می روید و نوع دیگر پرورشی است. میوه ی نارس سرد و میوه ی رسیده ی آن، گرم است. برگ، میوه، شاخه و صمغ اندام دارویی این گیاه را تشکیل می دهند و با توجه به اینکه زیتون درختی بی خزان است، برگ های آن را می توان در طول سال جمع آوری کرد، اما بهترین زمان جمع آوری آن ها زمان گل دادن گیاه یعنی اردیبهشت است. روغن زیتون مایعی است به رنگ زرد مایل به سبز، زلال، شفاف و کمی چسبنده که آن را از میان بر میوه ی زیتون استخراج می کنند. این درخت در بیشتر مواقع در آب و هوای معتدل و مرطوب می روید. در ایران نیز پراکندگی وسیعی دارد که از جمله ی آن ها می توان مناطق زیر را ذکر نمود: شمال (منجیل، رودبار و حسن آباد چالوس)، شمال شرقی (گرگان، شاه پسند، بهشهر و علی آباد) و جنوب ( فارس، کازرون، بین شیراز و بوشهر، کرمان، بم، میمند، بیشه و سفید دشت لرستان).