زیره سیاه

"گیاهی است از خانواده ی Umbelliferae، چند ساله، علفی، دارای ریشه های غده ای شکل و گرد، ساقه هایی افراشته، ضخیم، استوانه ای، به قطر ۳ تا ۴ سانتی متر و ارتفاع ۱ تا ۲ متر، برگ هایی ضخیم، گوشت دار، منقسم به برگچه هایی با ظاهر لوزی شکل به رنگ سبز تیره شفاف منتهی به دمبرگ دارد. گل های آن بسیار کوچک، به ابعاد ۳ میلیمتر به رنگ زرد و مجتمع به صورت چتر مرکب با ۱۲ شعاع نابرابر است. میوه اش سبز متمایل به قهوه ای، بیضوی دراز، به طول ۵ تا ۷ میلیمتر و بسیار معطر است، میوه های رسیده را در اواسط سال دوم برداشت می کنند. میوه ها (دانه ها)، اندام دارویی این گیاه را تشکیل می دهند. زتبور عسل از گل های آن غذای پر ارزشی به دست می آورد.با اینکه مرکز اصلی انتشار این گیاه احتمالا در ایران ذکر شده ولی تا کنون به حالت وحشی در کشور ما دیده نشده است. این گیاه در ایران در گرگان (غرب مراوه تپه و گنبد قابوس)، اصفهان (نزدیک نایین)، فارس (بین فسا و شیراز، کوه بیشه)، کرمان، خراسان، تهران، کویر، سیاه کوه، دامغان، اطراف سمنان، منطقه ی حفاظت شده ی توران، یزد و شترکوه گزارش شده است. "