شوکران کبیر

"گیاهی است از خانواده ی Umbelliferae، علفی، دوساله، به ارتفاع ۸۰ تا ۱.۵ و حتی ۲ متر، دارای ساقه ای استوانه ای، تو خالی، راست، بدون کرک و با ظاهر پوشیده از غباری به رنگ مایل به آبی است، به طوری که با کشیدن دست، از بین می رود. بر روی ساقه و دمبرگ آن مخصوصا در ناحیه ی مجاور سطح زمین و قسمت های تحتانی گیاه، لکه هایی به رنگ قهوه ای مایل به قرمز دیده می شود. برگ هایی متناوب، شبیه جعفری، رنگ برگ ها در سطح فوقانی پهنک، سبز شفاف ولی در سطح تحتانی آن، سبز کرنگ است. گل های سفید رنگ که به صورت گروهی و چتر مانند در رأس ساقه ی گل دهنده ظاهر می شوند و میوه های آن گرد، خیلی کوچک با سطح خارجی ناصاف و دندانه دار است. شوکران کبیر، در سال دوم گل می دهد. زهر شوکران مشهور، از میوه ی سبز همین گیاه به دست می آمده است. قسمت مورد استفاده ی شوکران کبیر، میوه و برگ آن است. برگ شوکران کبیر در زمانی که گیاه در حال میوه بستن است، سمیت کمتری دارد. سمیت ریشه ی آن بر حسب افزایش سن گیاه کاهش حاصل می کند. حرارت بطور کلی آثر سمی آن ها را از بین می برد. گل های این گیاه در ماه تیر و مرداد سال دوم ظاهر می شوند و تمام قسمت های گیاه نیز سمی است. این گیاه در اراضی سنگلاخ، متروکه، سایه دار و کنار رودخانه های نواحی مختلف اروپا، افریقای شمالی، آسیا می روید. در ایران نیز در مناطق شمال، جنوب و سایر مناطق مانند فارس، خراسان و دامنه های سنگی پوشیده از درختان سرو کوهی تا ارتفاعات ۲۰۰۰ متر دیده می شود. "