روغن کرچک

"گیاهی است از خانواده ی Euphorbiaceae، یک ساله، معمولا به صورت درختچه و به ارتفاع 4 متر، دارای برگ های متناوب، بزرگ، پنجه ای با لب های سر نیزه ای و به طور نامنظم دندانه دار. این گیاه دارای انواع مختلفی است و ساقه و برگ های آن برحسب گونه ممکن است دارای رنگ های سبز، صورتی، قرمز و بنفش باشند. میوه ی کرچک به صورت کپسول کروی و خاردار متمایل به سبز (یا قرمز - ارغوانی) می باشد که در هنگام رسیدن سخت و شکننده می شود. دانه ها به شکل بیضی پهن (شکل دانه های لوبیا) و دارای پوسته ی براقی می باشند که درون آن ها یک مغز کرم یا سفید رنگ و بسیار روغنی قرار دارد. دانه ی گیاه متمایل به رنگ قهوه ای است و تا حد زیادی سمی است. ریسین یک پروتئین بسیار سمی است که در دانه های کرچک وجود دارد. پوست این دانه ها حاوی این سم است که یکی از کشنده ترین سموم طبیعی دنیا است. برای به دست آوردن روغن کرچک، پوسته ی خارجی این دانه ها را جدا نموده و مغز آن ها را تحت فشارهای هیدرولیکی کافی در سرما می چلانند. روغن حاصله با بخار دادن، صاف کردن و سفید نمودن، تصفیه می شود. این روغن مایعی است شفاف، تقریبا بی رنگ یا کمی زرد، چسبنده، با بوی بسیار اندک و طعمی ملایم که به تدریج کمی زننده می شود. این روغن از نوع غیر خشک شونده می باشد و تنها در صورتیکه در مجاورت دمای زیاد قرار گیرد ترش می شود. کرچک محصول بومی مناطق حاره ای شمال آفریقا بوده و در مناطقی با آب و هوای گرم کشت می گردد. انتشار عمومی این گونه شامل: اروپا، آناتولی، افغانستان، هند، مناطقی از آسیا، آفریقا و آمریکای مرکزی و جنوبی می باشد. در ایران نیز در مناطق غرب و جنوب گزارش شده است. "