صمغ گز انگبین

"گیاهی است از خانواده ی Tamaricaceae، به شکل درختچه ای افراشته، به ارتفاع 6 تا 10 متر و قطر حدود 30 سانتی متر و دارای ساقه ای با انشعابات زیاد و چوب سخت (که قسمت چوبی خارجی آن سفید و چوب داخلی یا مغز چوب سرخ رنگ است)، برگ های لوزی شکل، بسیار کوچک، پوشیده از کرک و گل های خوشه ای کوتاه و متراکم. گز انگبین که نوعی مان است در نتیجه ی فعالیت حشره ای کوچک بر روی برگچه های جوان گیاه مولد (گون گز خوانسار) که نوعی گون تیغی است تولید می شود. این مان به صورت دانه های ریز شکری و یا قطعات سخت و سفت به رنگ سبز کم رنگ دیده می شود و طعمی شیرین دارد. برگ،پوست درختچه،گال های پوست درخت،ریشه گزانگبین و انگبین اندام دارویی این گیاه را تشکیل می دهند. گز انگبین را در فصل تابستان (شهریور ماه) جمع آوری می کنند. این گیاه در خاورمیانه از مصر، دامنه های سینا تا عربستان، افغانستان و پاکستان انتشار دارد. در ایران نیز در آذربایجان، کردستان، لرستان، همدان، کرمانشاه، اصفهان، کهگیلویه و بویر احمد و چهار محال و بختیاری می روید. "