گل شقایق - عمده

"شقایق گیاهی است علفی از خانواده ی Papaveraceae، در مزارع، اماکن سایه دار، دشت ها، نواحی کم درخت جنگل ها و دامنه های کم ارتفاع کوهستانی می روید، به ارتفاع ۲۵ تا ۹۰ سانتیمتر، دارای برگ هایی پوشیده از کرک، پهنکی منقسم یه تقسیمات عمیق دندانه دار و یا قطعات نسبتا جدا از یکدیگر، گل هایی به رنگ قرمز و به ندرت بنفش و گلی که پس از باز شدن گلبرگ ها می ریزند به طوری که فقط کاسبرگی که شبیه کپسول است باقی می ماند. زمان باز شدن گل شقایق، در اواسط بهار است. شقایق، میوه ای شبیه خشخاش، ولی کوچکتر از آن، به طول ۱ تا ۲ سانتیمتر و به عرض ۶ تا ۱۰ میلیمتر دارد. گل شقایق عاری از بو می باشد. گلبرگ و کپسول میانی، اندام دارویی این گیاه را تشکیل می دهند. گلبرگ های شقایق را در تابستان از مزارع و محل رویش این گیاه جمع آوری کرده و به سرعت به صورت قشر نازکی بر روی یک صفحه کاغذ در سایه و یا در اتاق های مخصوص با گرمای مشخص می گسترانند و یا در اتو خشک می کنند. گلبرگ های خشک شده ی شقایق را باید در محل های خشک نگهداری کرد. تاریخ استفاده ی درمانی از گل شقایق به زمان های دور بر می گردد زیرا این گیاه به علت وجود در مزارع، همراه با دانه ی غلات، حبوبات و غیره، به نواحی مختلف کره ی زمین پخش شده است. گلبرگ شقایق چون از طرفی به خلاف خشخاش، فاقد مرفین است و مضرات آن را ندارد و از طرفی دیگر دارای بعضی از اثرات درمانی خشخاش ولی به نحوی ضعیف تر است آن را جانشین تریاک، در بیماری های اطفال می دانسته اند. محل رویش شقایق در ایران گرگان، گیلان، آذربایجان، خوزستان و کرمان است. "