برگ سنبل الطیب - عمده

گیاهی است از خانواده ی Valerianaceae، معطر، علفی، چند ساله، به ارتفاع حداکثر ۲ متر، دارای ساقه ای استوانه ای شکل، میان تهی، پرزدار با شیار های عمیق، برگ های متقابل، منقسم با ۷ تا ۱۱ برگچه، برگچه های بیضی شکل، نوک تیز و دندانه دار، گل های صورتی رنگ که در اواخر خرداد تا اوایل مرداد به طور گروهی در انتهای ساقه ی گل دهنده ظاهر می شوند و ریزوم هایی (ساقه های زیرزمینی) که به صورت افشان و به هم پیچیده اند. ساقه های زیرزمینی که پوشیده از ریشک اند قطعاتی به طول ۲ تا ۵ سانتی متر و قطر حدود یک سانتی متر می باشند که در بازار عرضه می شوند. رنگ آن ها پس از خشک شدن قهوه ای تیره و طعم آن ها تلخ، خوشبو و بوی بیشتری دارد. ریزوم ها (ریشه) اندام دارویی این گیاه را تشکیل می دهند و آن ها را در پاییز بعد از اتمام فعالیت اندام هوایی گیاه و خشک شدن جمع آوری می کنند. این گیاه در جنگل ها، حاشیه ی جریان های آب و کنار گودال ها می روید، بومی آسیانه ی میانه است و در مناطق مختلف اروپا نیز انتشار دارد. پراکندگی آن در ایران شامل: در شمال (کندوان، پل زنگوله، دره چالوس، هزار چم، کجور و گرگان)، در آذربایجان (سبلان، خوی، تبریز و سلماس)، در غرب (همدان، کرمانشاه و بروجرد)، در مرکز (کامو، خوانسار، خمین، اراک و کوه دینار فارس)، در شرق (مشهد، نیشابور و شاهرود) و نیز در تهران (لشکرک و امامزاده داود) می باشد.