سورنجان - عمده

گره های ریشه ی گیاهی است از خانواده ی Liliaceae Colchicaceae، که دارای گونه های مختلفی است و به طور کلی گیاهانی هستند چند ساله که در چمن زارها، مراتع مرطوب و خاک های سبک می رویند. وجه تشخیص انواع آن، پیاز غده مانند سفت و زیرزمینی آن ها است. این گیاه دارای برگ هایی باریک، دراز، خطی، بیضی شکل، نوک تیز و بدون کرک که معمولا در بهار ظاهر می شوند، گل هایی به شکل گل زعفران (با این تفاوت که گل سورنجان شش پرچم دارد و گل زعفران سه پرچم)، درشت و ارغوانی رنگ و میوه هایی که حاوی ۵۰ تا ۷۰ دانه ی ریز و تلخ اند می باشد. بهترین نوع سورنجان آن است که رنگ ظاهر و مقطع آن هر دو سفید، طعم آن شیرین، تازه، کرم نخورده و قدری سخت بوده و بدبو هم نباشد. گل، پیاز و دانه اندام دارویی این گیاه را تشکیل می دهند. پیاز (کلشیک) از نظر شباهت شبیه یک شاه بلوط کوچک است، در حالت تازه ی آن آبدار با شیره ای تلخ و بویی قوی و طعمی بسیار تلخ است، با خشک شدن تدریجی آن به رنگ خاکستری مایل به زرد تا قهوه ای روشن در می آید و فاقد بو و طعمی تلخ و لعابی می شود. طبع این گیاه گرم و خشک و سفید آن از نظر حرارت معتدل است. این گیاه در قفقاز و آسیای صغیر انتشار دارد. در ایران نیز در دامنه های البرز، تجریش، اطراف تهران، شمال ایران و خراسان (نواحی مرزی در هریرود) می روید. این گیاه در ایران نیست و نام های مذکور به انواع مختلف colchicum در ایران اطلاق می شود.