زنیان - عمده

گیاهی است از خانواده یUmbelliferae، یک ساله، علفی، بدون کرک و معطر، دارای ساقه ای افراشته به ارتفاع ۱۰ تا ۹۰ سانتی متر، منشعب، برگ های بریده بریده و نخی شکل، گلبرگ هایی سفید رنگ و میوه هایی غده ای شکل به طول 2 میلیمتر. اندام دارویی این گیاه،میوه ی آن است که زنیان نامیده می شود و آن را به صورت خشک یا رسیده مصرف می کنند. این میوه ها معطر، کوچک، تخم مرغی شکل و به رنگ زرد تیره می باشند که در سطح آن ها خطوط طولی زرد رنگ وجود دارد. زمان برداشت میوه ی این گیاه مرداد و شهریور است این گیاه به طور خودرو بیشتر در مزارع غلات و پرچین ها در نواحی مختلف اروپای مرکزی و در آسیا (در هندوستان و مصر) می روید، به علاوه در نواحی مذکور و نقاط مختلف دیگر پرورش می یابد. و محل رویش آن در ایران: بلوچستان، آذربایجان، تبریز، اصفهان، خوزستان، فارس، کرمان، باغین، مکران، خراسان و تربت حیدریه است.

* در جای خشک و دور از نور و روشنایی نگهداری شود.