برگ خاکشیر - عمده

گیاهی است از خانواده ی Cruciferae، علفی، یک یا دو ساله، به ارتفاع حدودا ۸۰ سانتی متر که به طور خودرو در صحراها، کنار جاده ها و اماکن غیر زراعی و نسبتا مرطوب می روید. این گیاه دارای ساقه ای منشعب، برگ های شانه ای با بریدگی های فراوان و گل های کوچک به رنگ زرد روشن می باشد. اندام دارویی این گیاه را دانه ها تشکیل می دهند که در میوه های خورجین شکل و باریک قرار دارند. این دانه ها کوچک و به رنگ زرد تیره یا قهوه ای روشن هستند. دانه های خاکشیر را پس از میوه دادن گیاه عموما در مرداد و شهریور ماه برداشت می کنند. خاکشیر در آسیا در چین (اغلب مناطق)، هندوستان (از کشمیر تا مومائون در ارتفاعات ۱۶۰۰ تا ۴۰۰۰ متری) و گونه هایی از آن نیز در پیشاور پاکستان دیده می شود. در ایران نیز در اغلب نواحی از جمله: نواحی شمالی (هراز و آمل)، نواحی غربی (تبریز، سنندج، اراک، کرمانشاه، همدان و شهرکرد)، نواحی جنوبی (کرمان، شیراز و خاش)، نواحی شرقی (کوه سفید) و نواحی مرکزی ( تهران، کرج، پلور، یزد و اصفهان) می روید.