دانه کنجد - عمده

"گیاهی است از خانواده ی Pedaliaceae، علفی، یک ساله، دارای ساقه ای افراشته به ارتفاع 30 تا 60 سانتی متر و بدون انشعاب، قسمت فوقانی ساقه ی آن پوشیده از از کرک و قسمت های تحتانی عاری از آن می باشد. برگ ها تقریبا به طول 10 سانتی متر، به شکل بیضی کشیده تا خطی، گل های منفرد، پراکنده در طول محور و به رنگ قرمز یا سفید و میوه هایی کپسول مانند با پوشش مخملی خشن. دانه، برگ و ریشه اندام دارویی این گیاه را تشکیل می دهند. روغن و ارده ی این گیاه خاصیت دارویی دارد. دانه ها، کوچک، بیضی شکل، و بر اساس واریته های مختلف گیاه ممکن است به رنگ سفید، حنایی، قهوه ای، سیاه و و با طعمی شیرین و روغنی هستند که از آن ها به وسیله ی فشار، روغن کنجد تهیه می شود. جمع آوری محصول کمی قبل از باز شدن کامل میوه یعنی 4 تا 6 هفته پس از پایان گل دادن انجام می گیرد. در این هنگام گیاه را از 10 سانتی متری قطع کرده و در مجاورت هوا خشک می نمایند، سپس به محل معینی از انبار منتقل کرده و با ضربه دانه ها را از داخل میوه ها خارج می کنند. روغن حاصل از دانه های سفید بهترین نوع کنجد ولی روغن دانه های سیاه بیشتر از نظر تولید مقدار زیاد روغن قابل توجه است.