گل مینا - عمده

"مینا گیاهی است از خانواد ی Compositae، تیره ی فرعی Radiae، علفی، چند ساله و خیلی کوتاه به ارتفاع ۴ تا ۱۵ سانتی متر، دارای برگ های ساده، پهن و بیضی شکل که قاعده ی بزرگ آن باریک شده و کمی گوشتی و ریشه ای می باشد، یعنی برگ ها از ناحیه ی یقه ی گیاه به طور چتری بیرون آمده اند، ساقه ای که از وسط برگ ها بیرون می آید و منتهی به یک نهنج گل یا یک طبق گل می شود و در وسط طبق، گل های لوله ای زرد رنگ که در اطراف آن گل های زبانه ای سفید و گاهی صورتی یا قرمز رنگ دیده می شود. کاپیتول های آن که در آغاز فروردین ماه تا پاییز ظاهر می گردد. زنبور عسل منحصرا از دانه های گرده آن استفاده می کند. گل، برگ و عصاره اندام دارویی این گیاه را تشکیل می دهند. این گل ها از اوایل بهار ظاهر می شوند و تا پاییز ادامه دارند و هر گاه هوا نامساعد و طوفانی است جمع شده و در مواقعی که هوا خوب باشد باز می شوند. مینا بیشتر در مراتع و چمن زارها و در ارتفاعات تا 2000 متر کوهستان می روید. این گیاه بومی اروپا و آسیای صغیر است. در ایران نیز در اغلب مناطق کاشته می شود و به طور وحشی در مناطق غربی در بروجرد، گرند غرب، ماهی دشت، صحنه، گرگان و مازندران دیده می شود. "