گیاهی است از خانواده Labiatae، علفی، به ارتفاع 100 سانتی متر، خوش بو، کرک دار، دارای برگ های بیضی شکل،کوچک، باریک، پوشیده از کرک و به رنگ خاکستری مایل به سبز و گل هایی به رنگ ارغوانی، صورتی یا سفید.
ناموجود
گیاهی است از خانواده Labiatae، علفی، به ارتفاع 100 سانتی متر، خوش بو، کرک دار، دارای برگ های بیضی شکل،کوچک، باریک، پوشیده از کرک و به رنگ خاکستری مایل به سبز و گل آذینی به صورت سنبله های افراشته با دو گل در هر چرخه به رنگ ارغوانی، صورتی یا سفید. مرزنگوش وحشی گونه ای است بسیار متغیر که از 5 زیرگونه تشکیل می شود که در ایران سه نوع آن وجود دارد. بوی اعضای هوایی گیاه، معطر و نافذ و طعمش پسندیده و با احساس گرما همراه است. جمع آوری اندام هوایی هنگامی انجام می پذیرد که گیاه کاملا گل داده باشد و این زمان معمولا اوایل تابستان است. این گیاه در شرایط متفاوت محیط زندگی به صور مختلف در می آید: در نواحی گرم به صورت گیاهی پایا، در منطقه مدیترانه به صورت دو ساله و در نواحی معتدل به شکل گیاهی یکساله در می آید. برگ این گیاه را غالبا پس از خشک کردن به صورت گرد در آورده از آن برای معطر ساختن اغذیه استفاده می شود. اسانس، روغن، برگ و سرشاخه های گلدار این گیاه خاصیت دارویی دارد.
محل رویش مرزنگوش وحشی در ایران:
1) زیرگونه ی vulgare در نواحی شمال (چالوس)، در غرب (آذربایجان)، در شرق (اهر) و در جنوب غرب (قره داغ).
2) زیرگونه ی gracile در نواحی شمال (گیلان) و در غرب (آذربایجان و کردستان).زیرگونه ی viride در نواحی شمال (گرگان، علی آباد، آزادشهر، پل سفید، عباس آباد، آمل، محمود آباد، نوشهر، بابل، چالوس، کلاردشت، رشت، لاهیجان، اسالو و آستارا)، در غرب (آذربایجان، اردبیل و بندی انزلی)، در شرق (بجنورد) و در مرکز ( قزوین و مرزن آباد).