ترخینه را میتوان یکی از کهن ترین غذاهای نیمه آماده ایرانی به شمار آورد که از خیساندن بلغور گندم یا جو در دوغ ترش و سبزی های معطر بومی تهیه می شود. ترخینه جامد به دلیل قرار گرفتن در زیر حرارت خورشید بسیار خشک و سخت می شود.
ترخینه ها را با آب سرد خوب بشویید تا کاملا تمیز شوند سپس آن ها را در ظرف لعابی یا مسی بریزید سپس آب جوش را به ترخینه ها اضافه کنید تا روی آنها را بپوشاند. حبوباتی که دوست دارید را به ترخینه اضافه کنید. بلغور گندمی را که مقداری با آب نیم پز شده به بقیه مواد اضافه کنید. در مرحله بعدی، سبزی آش یا اسفناج خرد شده را همراه با پیاز داغ به مواد اضافه کرده، نمک و زرد چوبه را نیز بیفزایید. هرچقدر زمان بیشتری برای پخت داشته باشیم، آش ترخینه های خشک بیشتر لعابی می شوند و دوغ آن بیشتر بیرون می آید و به اصطلاح آش جا افتاده می شود.
خواص درمانی ترخینه - عمده
سرشار از پروتئین، آنتیبیوتیک، ویتامین، کلسیم، منیزیم، فسفر و ویتامین D، مقوی عضلات بدن، انرژی زا، مستحکم کننده دندان ها و استخوان ها، مقوی بینایی، خون ساز، مقوی قلب و عروق، غذای مقوی برای زنان باردار، مقوی گوارش، تقویت کننده حافظه است و از آن برای درمان سرماخوردگی، آنفولانزا، ضعف عمومی بدن، کم خونی شدید، افسردگی، آلزایمر، پوکی استخوان استفاده می کنند.
توضیحات تکمیلی
ترخینه را میتوان یکی از کهن ترین غذاهای نیمه آماده ایرانی به شمار آورد که از خیساندن بلغور گندم یا جو در دوغ ترش و سبزی های معطر بومی تهیه می شود. ترخینه جامد به دلیل قرار گرفتن در زیر حرارت خورشید بسیار خشک و سخت می شود و معمولاً به اندازه یک همبرگر دست ساز یا کوچکتر از آن ساخته می شود. ترخینه جامد بعد از خیس خوردن در آب جوش کمکم به صورت یک سوپ در میآید. می توان گفت نحوه آماده سازی آن مانند سوپ های آماده امروزی است. زادگاه اصلی این غذا لرستان بوده که مصرف آن علاوه بر این استان در کرمانشاه، کردستان، ایلام، مرکزی، همدان و آذربایجان غربی، مخصوصا در روزهای سرد سال بسیار مرسوم است.